Top 10 Vreemde Ziekten

Top 10 Vreemde Ziekten

Een blik op enkele van de zeldzaamste een vreemdste ziekten ter wereld. Lijders aan Morgellons zeggen dat er vreemde vezels uit hun lichaam tevoorschijn komen.

Andere zoals Progeria ziet het verouderingsproces veel sneller gaan dan normaal. Gekke koeienziekte, SARS, Mexicaanse griep en nu SARS-CoV-2: Sommige ziekten halen de krantenkoppen. Maar wereldwijd lijden duizenden mensen aan zeer zeldzame aandoeningen, waarvan weinigen ooit gehoord hebben.

De Engelse koning George III kan geleden hebben aan porfyrie, een aandoening die het zenuwstelsel aantast.

Van het Alice in Wonderland syndroom dat Lewis Carroll geïnspireerd kan hebben, tot de ziekte die een Engelse koning gek gemaakt kan hebben, bekijken we enkele van deze obscure ziektes.

De lijst van top 10 vreemde ziekten wens je je ergste vijand nog niet toe.

10. Morgellons

 

Morgellons
Trine Nickelsen

Volgens de Morgellons Research Foundation kenmerken kruipende, bijtende en prikkende gewaarwordingen en het tevoorschijn komen van vreemde blauwe, zwarte of rode vezels uit de huid een ziekte waaraan bijna 14.000 mensen lijden.

Dit gaat vaak gepaard met uitputting, geheugenverlies op korte termijn, gewrichtspijn en veranderingen in het gezichtsvermogen. De aandoening werd in 2002 Morgellons genoemd door een moeder die meende dat haar tweejarige zoon aan de ziekte leed. De naam komt van een 17e eeuwse huidaandoening die in Frankrijk gevonden werd, waarbij kinderen stierven na het ontstaan van 'donker haar'.

Er is echter veel discussie over de vraag of de aandoening werkelijk bestaat.

In maart 2008 meldde het Journal of Dermatologic Therapy dat de meeste artsen geloven dat het een vorm van waanidee is, waarbij lijders ten onrechte geloven dat ze met parasieten besmet zijn. Bijgevolg wordt gedacht dat de vezels in de huid van textiel zijn, opgepikt door sijpelende korsten die het gevolg zijn van meer gewone aandoeningen zoals eczeem of schurft.

Het in de V.S. gevestigde Center For Disease Control and Prevention kondigde onlangs aan dat het de ziekte zou onderzoeken na een toenemend aantal vragen van het publiek.

9. Progeria

 

Progeria
Wikipedia

Progeria is aangeboren, wat betekent dat het een afwijking of beschadiging van een foetus is. Lijders aan deze dodelijke ziekte hebben een opvallend uiterlijk dat lijkt op vroegtijdige veroudering, maar ze sterven op een gemiddelde leeftijd van 13 jaar.

Ernstige groeiachterstanden beginnen tussen negen en 24 maanden, en leiden tot abnormale gezichtsontwikkelingen zoals een onevenredig klein gezicht, uitpuilende, prominente ogen en een onderontwikkelde kaak. Tegen de leeftijd van twee jaar is het haar van de hoofdhuid, de wenkbrauwen en de wimpers verloren gegaan.

De Amerikaanse National Organization of Rare Disorders (NORD) zegt dat lijders uiteindelijk de vetlaag onder de huid verliezen en dat op den duur de elasticiteit van de slagaderwanden verloren gaat, wat bij 90 procent van de lijders tot de dood leidt via een hartaanval of beroerte.

8. Waterallergie

 

Waterallergie
Rob!

Van waterallergie of "aquagenic urticaria" is bekend dat slechts 30 mensen er ooit last van hadden, het is uiterst zeldzaam, maar het bestaan ervan is bevestigd door de Medical Review Board. Lijders blijken allergisch te zijn voor water. Het treedt meestal laat in het leven op en is vaak het gevolg van een hormonale onevenwichtigheid die door de bevalling is ontstaan.

In april van dit jaar dook in het VK een geval op, waarbij een 21-jarige moeder geen water kon drinken of in de regen terecht kon komen omdat haar huid een pijnlijke brandende uitslag ontwikkelt. Ze kan maximaal 10 seconden per week douchen en mag alleen Diet Coke drinken. Het is strikt genomen geen allergie maar een overgevoeligheid voor de ionen die in niet-gedestilleerd water voorkomen.

7. Buitenlandsaccentsyndroom

 

Buitenlandsaccentsyndroom
Frontiersin

Lijders aan het buitenlandsaccentsyndroom merken op onverklaarbare wijze dat ze in een onherkenbaar dialect praten. Er zijn ooit slechts 60 gevallen geregistreerd.

Artsen deden het aanvankelijk af als een psychiatrisch probleem, maar in 2002 stelden wetenschappers van de Oxford Universiteit in Engeland vast dat lijders dezelfde hersenafwijkingen deelden, die leidden tot veranderingen in de toonhoogte van de spraak, verlenging van klinkerklanken en andere onregelmatigheden.

Volgens het Journal of Neurolinguistics hoeven de lijders niet per se blootgesteld te zijn geweest aan het accent dat ze overnemen: hun nieuwe stem is strikt genomen geen buitenlands accent, maar de veranderingen in de spraak vertonen vaak een opvallende gelijkenis met andere wereldaccenten.

Het eerste geval betrof een Noorse vrouw in 1941, die een sterk Duits accent ontwikkelde en door haar gemeenschap verbannen werd.

6. Kuru

 

Kuru
Liberski PP

De lachende dood, beter bekend als Kuru, was exclusief voor de inheemse Fore mensen van Nieuw-Guinea. De ziekte, die gekenmerkt werd door plotselinge uitbarstingen van maniakaal gelach, haalde de voorpagina's in de jaren 1950 en trok dokters uit de hele wereld aan.

Amerikaanse en Australische artsen observeerden mannen en vrouwen met trillende ledematen, die afnamen met rust, maar een maand tot drie maanden later begonnen de lijders te zwaaien en te strompelen, het vermogen om te staan te verliezen, scheel te zien en het vermogen tot coherent spreken te verliezen, voor ze uiteindelijk stierven.

Het National Institute of Neurological Disorders and Stroke rapporteerde dat uit tests op de overledenen bleek dat de dood veroorzaakt was door het ontstaan van gaten in de hersenen, bekend als "swiss-cheesing".

Uiteindelijk werkte de Amerikaanse arts Carleton Gajdusek uit dat de infectie werd doorgegeven via het dorpsgebruik om familieleden na hun dood op te eten. Toen het kannibalisme was uitgebannen, kwam er een eind aan de epidemie. In 1976 kreeg Gajdusek de Nobelprijs voor zijn werk.

5. Fibrodysplasia ossificans progressiva (FOP)

 

Fibrodysplasia ossificans progressiva (FOP)
Joh-co

In 1938, toen de Amerikaan Harry Eastlack vijf jaar oud was, brak hij zijn been. De breuk verzette zich niet goed, zijn heup en knie verstijfden en, bizar genoeg, ontwikkelden zich botwoekeringen op de spieren van zijn dijbeen. Tegen zijn midden twintigste waren de wervels van zijn rug met elkaar gaan vergroeien. Toen hij op 39-jarige leeftijd in 1973 stierf, kon hij alleen zijn lippen nog bewegen.

Hij leed aan fibrodysplasia ossificans progressiva (FOP), een zeldzame ziekte die ongeveer 1 op de 2 miljoen mensen treft, waarbij de pezen en ligamenten van het lichaam een vreemde metamorfose ondergaan, in wezen een transformatie in bot.

De aandoening is aangeboren en wordt gekenmerkt door een misvorming van de grote teen die al bij de geboorte aanwezig is. Eastlack schonk zijn skelet voor onderzoek naar de ziekte, en het wordt tentoongesteld in het Mutter Museum in Philadelphia. De Internationale FOP Vereniging blijft onderzoek doen naar deze uiterst zeldzame aandoening.

4. Syndroom van Alice in Wonderland

 

Syndroom van Alice in Wonderland
Wikipedia

Volgens het Oxford Handbook of Clinical Medicine nemen lijders aan het Syndroom van Alice in Wonderland voorwerpen waar als veel kleiner dan ze zijn. De aandoening, ook bekend als micropsie of Lillliput zicht, kan ook het gehoor, de tastzin en de waarneming van het eigen lichaamsbeeld aantasten.

Het syndroom wordt in verband gebracht met migraine hoofdpijn en genoemd naar Lewis Carroll's Alice's Adventures in Wonderland, waarin Alice veel bizarre ervaringen doormaakt die lijken op die welke een micropsia-patiënt zou kunnen doormaken. Het feit dat Carroll aan migraine leed is goed gedocumenteerd, en sommigen speculeren dat zijn lijden de aanleiding kan zijn geweest voor veel passages in het werk.

3. Porfyrie

 

Porfyrie
Chern

Paarse urine en ontlasting maken porfyrie berucht, net als het feit dat de "gekke" 18e eeuwse Engelse koning George III er aan geleden kan hebben. Porfyrie leidt tot complicaties in de aanmaak van 'heem', een eiwit dat van vitaal belang is voor de rode bloedcellen, en tast de huid en het zenuwstelsel aan. Aanvallen leiden tot buikpijn, buikkrampen, misselijkheid, braken en constipatie.

NORD noemt nog andere symptomen waaronder toenemende gevoeligheid voor de zon, jeuk en zwelling. Ook verhoogde haargroei op het voorhoofd kan voorkomen.

Gifstoffen die het gevolg zijn van de mislukte heemproductie kunnen de kleur van andere plekken aantasten, vooral na blootstelling aan zonlicht. Soms kunnen de tanden en de vingernagels een roodachtig uiterlijk aannemen. Het zijn deze gifstoffen die leiden tot de donkere urine en ontlasting.

Mary Queen of Scots, Vincent Van Gogh, en koning Nebukadnezzar van Babylon kunnen aan deze ziekte geleden hebben.

2. Pica

 

Pica
Hunnnterrr

De ekster, Latijnse naam pica, eet alles, en zo ook lijders aan het pica syndroom. Bijna altijd zwangere vrouwen of kinderen, ontwikkelen de lijders een eetlust voor niet-voedzame stoffen, zoals verf, klei, gips of vuil, of als alternatief voorwerpen die meer als voedingsbestanddelen beschouwd worden, zoals rauwe rijst, meel of zout.

Het kan alleen als pica beschouwd worden als de eetlust langer dan een maand aanhoudt en de lijder een leeftijd heeft waarop het eten van deze voorwerpen als ontwikkelingsstoornis wordt beschouwd. Medische onderzoekers hebben pica ten onrechte in verband gebracht met een tekort aan mineralen, maar volgens de National Organization for Rare Disorders hebben deskundigen nog geen echte, vaste oorzaak of genezing voor deze vreemde aandoening kunnen vaststellen.

1. Syndroom van Möbius

 

Moebius
Al Kaissi A

Moebius is uiterst zeldzaam, genetisch bepaald en wordt gekenmerkt door volledige gezichtsverlamming. Lijders kunnen hun ogen niet sluiten, niet van links naar rechts kijken, of gezichtsuitdrukkingen vormen. Afwijkingen aan de ledematen zoals geknuppelde voeten en ontbrekende vingers zijn vaak ook aanwezig.

Volgens de Moebius Syndroom Stichting zijn de meeste gevallen geïsoleerd, zonder opmerkelijke familiegeschiedenis, en lijden de lijders verder aan een lang en gezond leven.

Familieleden leren vaak lichaamstaal, houding en vocale toon herkennen als communicatoren van emoties, en beweren soms dat ze helemaal vergeten dat de persoon gezichtsverlamming heeft.