Top 10 Giftigste Slangen Ter Wereld

Ooit wel eens afgevraagd wat de meest giftige slangen ter wereld zijn? Enkele van de gevaarlijkste beten in het dierenrijk zijn afkomstig van slangen. Hoewel niet alle slangen giftig zijn, hebben slangen die wel giftig zijn de potentie je binnen het uur te doden. Er kunnen overal slangen zijn, van de dorre woestijnen van Australië tot de tropische achtertuinen van de bewoners van Florida. Degenen die de pech hebben om gebeten te worden door slangen hebben de pijnlijke symptomen van een slangenbeet beschreven, zoals ademhalingsmoeilijkheden, misselijkheid, ongevoeligheid, en orgaanfalen. Het is een vrij pijnlijke manier om te sterven. Ook al hebben we tegengif ontwikkeld voor slangenbeten, dat verantwoordelijk is voor het overleven van veel mensen die elk jaar gebeten worden, kunnen beten van giftige slangen nog steeds levens eisen. En voor alle duidelijkheid, de meeste, zo niet alle giftige slangen zijn er niet op uit om je te pakken te krijgen. Vaker wel dan niet, willen ze gewoon met rust gelaten worden. Dat is een wens die je in acht moet nemen mocht je ooit een giftige slang tegenkomen. Tenminste, als je waarde hecht aan je leven.

10. Mojave Ratelslang (Crotalus scutulatus)

De Mojave ratelslang, ook bekend als de Mojave green, is een zeer giftige ratelslang van de pit-adder soort. Hij komt voornamelijk voor in de woestijnregio's van het zuidwesten van de Verenigde Staten en Centraal-Mexico, en wordt door wetenschappers beschouwd als het meest giftige gif van alle ratelslangensoorten. De Mojave ratelslang wordt gemiddeld ongeveer 1 meter lang, met de grootste reiklengte van 1,5 meter. De kleur van de slang varieert van lichtgroen tot bruin, waardoor hij zich gemakkelijk in de nabije omgeving kan mengen. De slang lijkt ook sterk op de westelijke diamantratelslang, met als enige verschil dat hij witte kleurbanden langs zijn ratelstaart heeft. Het gif van de Mojave ratelslang is uiterst dodelijk en komt bijna overeen met de giftigheid van verschillende koraalslangachtigen, zoals de koningscobra. De beten van de Mojave ratelslang hebben vaak vertraagde symptomen, waardoor individuen de ernst van hun beet vaak onderschatten. Echter, binnen een paar uur, zijn gezichtsproblemen, moeite met praten/slikken en spierzwakte veel voorkomend symptomen. Bovendien veroorzaakt het gif vaak ademhalingsproblemen en leidt het vaak tot ademhalingsfalen als er geen snelle medische behandeling wordt gezocht. Ondanks de potentie van de Mojave ratelslang zijn de sterfgevallen door de Mojave ratelslang echter relatief zeldzaam vanwege de prominente aanwezigheid van CroFab tegengif. Dit tegengif, dat gebruik maakt van het gif van de Mojave ratelslang bij de productie en ontwikkeling, is zeer effectief voor het neutraliseren van de effecten van de beten van de slang.

9. Filipijnse cobra (Naja philippinensis)

De Filippijnse cobra, ook bekend als de Filipijnse brilslang, is een zeer giftige slangensoort die in de meest noordelijke hoeken van de Filippijnse eilanden voorkomt. De soort is vrij stevig en beschikt over een kap die bij bedreiging kan worden verhoogd. De gemiddelde lengte van de cobra is ongeveer 1 meter. Van sommige Filippijnse cobra's is echter bekend dat ze een lengte van 1,7 meter kunnen bereiken. De slang heeft de eigenschap om bruin van kleur te zijn, terwijl oudere slangen met het ouder worden steeds lichter worden in hun bruine uiterlijk. De Filippijnse cobra leeft vaak in de laaggelegen vlakten en bosgebieden van de Filippijnen, en wordt vaak gevonden in de buurt van bronnen van zoet water. Het gif van de Filippijnse cobra is uiterst krachtig en bestaat uit een neurotoxine dat rechtstreeks van invloed is op de luchtwegen van de slachtoffers. Het is ook bekend dat het verlamming van het neuromusculaire systeem veroorzaakt. Symptomen van een cobrabeet zijn onder andere extreme misselijkheid, braken, migraine, buikpijn, duizeligheid, diarree, spraak- en/of ademhalingsproblemen. In tegenstelling tot de Mojave ratelslang verschijnen de symptomen vaak zeer snel (binnen dertig minuten). Hoewel er behandelingen beschikbaar zijn om het gif te onderdrukken, zijn ze niet altijd doeltreffend omdat de beten van de cobra's vaak leiden tot de dood. Tot overmaat van ramp heeft de Filippijnse cobra ook de mogelijkheid om zijn gif op potentiële slachtoffers te spugen, wat ernstige schade toebrengt aan de ogen van individuen, inclusief permanente blindheid.

8. Doodsadder (Acanthophis antarcticus)

De doodsadder is een zeer giftige, langgerekte slang die in Australië, Nieuw-Guinea en de omliggende regio kan worden gevonden. Het wordt beschouwd als een van de dodelijkste slangen ter wereld, met ongeveer zeven verschillende soorten die samen het algemene geslacht vormen. Hoewel de doodsadder een adder-achtige verschijning heeft, is hij eigenlijk een lid van de koraalslangachtigen, waaronder de cobra's en de zwarte mamba's. Doodsadders zijn vrij kort, met driehoekige koppen en kleine schubben die zijn lichaam sieren. Ze bezitten ook grote hoektanden, evenals een 'lokmiddel' aan het einde van hun staart dat lijkt op een kleine worm. Wat typerend is voor de doodsadder is dat ze een grijze of zwarte schaduw kleur blijven behouden. Echter, sommige doodsadder soorten kunnen een roodgele, bruine of groengrijze tint aannemen. In tegenstelling tot veel slangen die actief jagen, ligt de doodsadder vaak op zijn prooi te wachten en overvalt hij potentiële slachtoffers met bliksemsnelle aanvallen. Verbazingwekkend genoeg kan de doodsadder in minder dan 0,15 seconden zijn prooi treffen en met gif injecteren. Het gif van de doodsadder is een zeer giftig neurotoxine. Beten van een doodsadder zijn uiterst dodelijk en kunnen binnen zes uur leiden tot de dood als er geen behandeling wordt gezocht. Net als andere slangen in deze lijst van de top 10 giftigste slangen ter wereld, kan het gif ook verlamming veroorzaken, evenals een volledige uitschakeling van de luchtwegen. Hoewel er antigif beschikbaar is voor doodsadders, treden er nog steeds sterfgevallen op, omdat het tegengif de progressie van de symptomen slechts tot op zekere hoogte kan vertragen.

7. Australische tijgerslang (Notechis scutatus)

De Australische tijgerslang is een zeer giftige slang die langs het zuidelijke deel van Australië en Tasmanië te vinden is. Australische tijgerslangen bereiken een grootte van ongeveer 1,2 meter in lengte, en komen in een grote verscheidenheid van kleuren, afhankelijk van hun locatie (Olijf, geel, oranje, bruin en zwart). Net als bij cobra's is de Australische tijgerslang vrij agressief als hij opgeschrikt wordt, en zal het lichaam van de tijgerslang Australische tijgerslang worden om zijn kop boven de grond te verheffen. De Australische tijgerslang wordt vaak gevonden in kustgebieden, wetlands en moerassen vanwege de overvloed aan prooien in dit soort omgevingen. Van de geregistreerde slangenbeten in Australië tussen 2005 en 2015 waren Australische tijgerslang goed voor ongeveer zeventien procent van alle beten in de regio. Van de 119 beten stierven er vier personen aan complicaties. Het gif van de Australische tijgerslang bestaat uit zeer krachtige neurotoxinen, stollingsmiddelen, mycotoxinen en hemolysinen. Symptomen van hun beet zijn onder andere extreme pijn in de voet en nek, tintelingen, overmatig zweten, gevoelloosheid, ademhalingsproblemen en verlamming. Het aantal sterfgevallen bij een onbehandelde beet van de Australische tijgerslang is bijna zestig procent.

6. Russells adder (Daboia russelii)

De Russells adder, is een giftige slang uit de Viperidae familie. Hij komt voornamelijk voor in Zuidoost-Azië, China, Taiwan en India. Deze dodelijke slangen kunnen een lengte van 1,5 meter bereiken, met een breedte van ongeveer 15 centimeter. Russells adders hebben platte, driehoekige koppen, met afgeronde (en verhoogde) snuit. Hun kleurpatronen variëren per slang, maar zijn meestal geel, gebruind en bruin van kleur. Russells adders zijn veelvoorkomend, en zijn doorgaans te vinden in graslanden of borstelige gebieden. Ze komen ook vaak voor rond boerderijen, maar hebben de neiging om beboste gebieden, evenals drasland en moerassen te vermijden. Een van de primaire voedselbronnen van de Russells adders zijn knaagdieren. Als gevolg hiervan worden deze slangen vaak gevonden rond menselijke nederzettingen, gezien het feit dat ratten en muizen de neiging hebben om dicht bij de mens te verblijven. Russells adders produceren een aanzienlijke hoeveelheid gif in hun beten, die zeer dodelijk zijn voor de mens in doses van 40-70 milligram. Veel voorkomende symptomen van een Russells adder beet zijn onder meer overmatig bloeden (met name in het tandvlees en de urine), een snelle daling van de bloeddruk (en de hartslag), blaarvorming, necrose, braken, zwelling van het gezicht, nierfalen, en bloedstolling. Voor degenen die dringend hulp nodig hebben, is het antigif relatief effectief tegen de Russells adder. De pijn van de beet blijft echter vaak ongeveer vier weken aanhouden en het is bekend dat het ernstige weefselschade veroorzaakt. Ongeveer 29 procent van de overlevenden lijdt ook schade aan hun hypofyses.

5. Zwarte mamba (Dendroaspis polylepis)

De Zwarte Mamba is een soort van extreem giftige slangen die in Afrika ten zuiden van de Sahara voorkomen. De zwarte mamba staat bekend om zijn lange lengte, met een gemiddelde lengte van ongeveer 2 tot 3 meter lang. Sommige zwarte mamba's kunnen zelfs een lengte van 4,5 meter bereiken, waardoor het een van de langste gifslangen ter wereld zijn. De zwarte mamba heeft vaak een grijs- en donkerbruine kleur, terwijl de volwassen exemplaren veel donkerder zijn dan de jongere mambas. Deze slang staat er ook om bekend om zowel op de grond als in bomen te leven. Als gevolg daarvan zijn ze vaak te vinden langs savannes, bossen, bosgronden en rotsachtige gebieden. Het is in deze gebieden dat de zwarte mamba vaak op vogels en andere kleine dieren jaagt. Door zijn enorme snelheid is de slang in staat om het grootste deel van zijn prooi met gemak te overwinnen. In tegenstelling tot andere slangen, valt de zwarte mamba meestal meerdere keren aan wanneer hij toeslaat. Het gif, dat voornamelijk bestaat uit neurotoxinen, veroorzaakt symptomen binnen een tijdspanne van tien minuten, en is meestal fataal als het tegengif niet snel wordt toegediend. In plaats van het veroorzaken van lokale zwelling en necrose zoals bij veel beten van giftige slangen, veroorzaakt het gif van een zwarte mamba vaak voor ernstige tintelingen, een metaalachtige smaak in de mond, hangende oogleden, neurologische disfunctie, wazig zicht en verlamming van de luchtwegen. Extreme slaperigheid, onvermogen om te spreken, misselijkheid, braken en extreem zweten komen ook vaak voor. Mensen die worden gebeten door een zwarte Mamba zijn binnen vijfenveertig minuten volledig onbekwaam en sterven vaak binnen een tijdsspanne van zeven uren als er niet snel een medische behandeling wordt gegeven.

4. Australische bruine slang (Pseudonaja textilis)

De Australische bruine slang is een uiterst dodelijke slang die zich in Oost- en Centraal-Australië en in de zuidelijke regio van Nieuw-Guinea bevindt. De Australische bruine slang is vrij slank van uiterlijk, en bereikt een gemiddelde lengte van 2 meter. Zoals de naam al aangeeft, is de Oost-Bruin Oost is typisch bruin van kleur, waarbij sommige slangen ook een zwartachtig uiterlijk krijgen. Australische bruine slangen zijn te vinden in bijna alle omgevingen, met uitzondering van dichte bossen rond Australië. Ze komen het vaakst voor rond boerderijen, en hun belangrijkste prooi is de huismuis. De Australische bruine slang staat bekend om zijn kleine hoektanden, donkere tongen en donkere zwarte ogen. Ze zijn ook heel solitair, en hebben de neiging om het meest actief te zijn bij daglicht. Het gif van de Australische bruine slang is zeer dodelijk, en is verantwoordelijk voor meer sterfgevallen in Australië dan welke andere slangensoort dan ook. Vroege symptomen van een Australische bruine slang slangenbeet zijn onder andere stolling van het bloed, een plotselinge daling van de bloeddruk, ernstige bloedingen en hartfalen. Andere symptomen zijn nierfalen, extreme misselijkheid en braken, en migraine. De symptomen zijn merkbaar binnen vijftien minuten na een beet. Echter, afhankelijk van de hoeveelheid gif die tijdens de beet wordt geïnjecteerd, is het bekend dat sommige mensen binnen slechts twee minuten extreme symptomen ontwikkelen. Neurotoxiciteit is zeldzaam bij de beet van de Australische bruine slang, omdat het gif van de slang meestal het cardiovasculaire systeem van het slachtoffer aantast. Hoewel er al sinds 1956 een tegengif beschikbaar is, worden de voordelen van het tegengif vaak tenietgedaan door de snelle symptomen, waardoor slachtoffers vaak een hartstilstand krijgen vooraleer de juiste verzorging kan worden geboden.

3. Inland taipan(Oxyuranus microlepidotus)

De inland taipan is een zeer giftige slang die in Australazië woont. Het is een lid van de koraalslangachtigen, waaronder cobra's, en wordt beschouwd als een van de dodelijkste slangen in de wereld de dag van vandaag. Er zijn drie soorten van de taipan bekend, waaronder de 'coastal taipan', 'inland taipan' en de 'central ranges taipan'. De meeste Taipan soorten worden aangetroffen langs de noordoostelijke kust van Queensland, evenals in de zuidelijke omgeving van Papoea-Nieuw-Guinea. Hij voedt zich voornamelijk met ratten en bandicoots, samen met andere kleine zoogdieren. Het gif van de taipan bevat veel neurotoxinen. Een beet van een taipan leidt vaak tot verlamming van het zenuwstelsel van het slachtoffer en stolt het bloed, waardoor een voldoende doorstroming van het bloed door de bloedvaten wordt voorkomen. Hoewel er een tegengif bestaat tegen de giftige beet van de taipan, overleven zeer weinig mensen de beet vanwege de heftigheid ervan. Zonder tegengif heeft slechts één persoon de beet van de slang ooit overleefd.

2. Blauwe krait (Bungarus candidus)

De blauwe krait, of Maleise krait is een zeer giftige slang van de koraalslangachtigen. Gemiddeld bereikt de slang een lengte van 1 meter, en blijft een kleurpatroon van blauw-zwarte kruisbanden behouden die gescheiden worden door geelwitte tussenruimten. De blauwe krait komt voornamelijk voor in Zuidoost-Azië, waaronder Indochina en Indonesië. Hij voedt zich voornamelijk met muizen, andere slangen , inclusief andere blauwe kraits, reptielen en andere kleine knaagdieren. Uit recent onderzoek is gebleken dat de blauwe krait de voorkeur geeft aan velden, gaten en zelfs huizen voor zijn leefgebied. De blauwe krait is ook dol op waterbronnen, en wordt vaak gevonden in de buurt van rivieren, meren en vijvers. Het is ook gebleken dat de blauwe kraits vooral 's nachts in hun jachtgewoonten te vinden zijn. Het gif van de blauwe krait is zeer krachtig en bestaat uit zeer krachtige neurotoxinen die het spierstelsel van het slachtoffer verlammen. De neurotoxinen bestaan uit presynaptische en postsynaptische toxinen die het vermogen van een individu om te spreken of helder te denken direct aanvallen. Het gif van de blauwe krait valt ook het ademhalingssysteem van een individu aan, waardoor verstikking wordt veroorzaakt door een onvermogen om binnen vier uur te ademen. Andere symptomen van een beet van de blauwe krait zijn verlamming, ernstige buikpijn/krampen, gespannen gezichtsspieren en blindheid. In tegenstelling tot andere slangen, zoals de Russells adder, die rond de 40 a 70 milligram aan gif in hun beet produceren, produceert de blauwe krait slechts 10 milligram. Zelfs deze kleine hoeveelheid aan gif is echter genoeg en uiterst krachtig en biedt dezelfde effecten van andere giftige slangen die in deze top 10 lijst worden opgesomd, met slechts een kwart van het totale gehalte. Hoewel mensen vaak geen pijn ervaren bij een beet van de blauwe krait, wat hen een valse geruststelling geeft, treedt de dood vaak binnen vier uur op als ze niet worden behandeld. Onbehandelde sterftecijfers voor blauwe krait beten zijn een verbazingwekkende zeventig tot tachtig procent.

1. Belcher's zeeslang (Hydrophis belcheri)

Beter bekend als de vage zeeslang of de Belcher's zeeslang , is een uiterst giftige soort. Ondanks zijn verlegen en schuchtere temperament wordt de Belcher's zeeslang beschouwd als de meest giftige slang ter wereld. De slang is relatief klein van formaat, ongeveer 1 meter lang, met een slank lichaam en een gele basis met groene dwarsbanden. De soort komt vaak voor in de Indische Oceaan, maar ook in de Filippijnen, de Golf van Thailand, de Salomonseilanden en de noordwestkust van Australië. Het wordt meestal gevonden langs tropische riffen, en kan zijn adem bijna acht uur vasthouden voordat het weer opduikt om te ademen. Uit actuele waarnemingen blijkt dat de Belcher's zeeslang meestal kleine visjes en paling eet. De Belcher's zeeslang is zo giftig dat een enkele beet een individu in minder dan dertig minuten kan doden. Studies hebben ook aangetoond dat het gif 100 keer zo sterk is als de taipan. Gelukkig voorkomt de zachtaardigheid en het milde temperament van de slang vaak dat hij de mens aanvalt. Bovendien hebben wetenschappelijke studies aangetoond dat de slang zijn gifafscheiding onder controle kan houden en slechts in een kwart van zijn beten gif afgeeft. Het gif van de slang bevat veel neurotoxinen en mycotoxinen. Eén druppel gif is sterk genoeg om 1.800 mensen te doden. Algemene symptomen van hun beet zijn extreme misselijkheid en braken, migraine, hoofdpijn, diarree, extreme buikpijn, duizeligheid en stuiptrekkingen. Andere symptomen zijn verlamming, spierstoornissen, extreme bloedingen, hysterie, ademhalingsproblemen en nierfalen. Hoewel er tegengif bestaat om de dodelijke beet van de slang tegen te gaan, is onmiddellijke behandeling cruciaal om de dood te voorkomen.